Luna robina ime

Tash vërtetë po më mbyt kitara
po më rras n’at vargun e ngushtë të melankolisë së saj gazmore
dhe krejt llojet e ndjenjave që dua t’i kem nuk mundem
Këmbët fillojnë më lëvizin fiks njësoj
siç lëviznin për vite me rradhë sa herë hyja
në kasollen e llamarinës ku vallëzohej
Të shoh përsëri Luna tamam siç të pashë
kur djalosh dikur isha dhe gjithçka
një kuptim disi të thellë mori
ne ruheshim
grupi i stilit të ri me flokët e harlisur
brenda na ndizte të njejtën aromë të fikur
të portokajve që mbushnin oborrin në Spanjën e shenjtë antike
për të cilët në libra shkolle lexonim
E dinim se një ditë
atje bashkë do të shkonim
dhe këngën tonë do ndjenim
rrugicave të ngushta
natyrisht do ta këndonim
dhe gjakun e njëri-tjetrit do pinim
çka do të na lidhte më fort
Ndonjëherë flisnim për të shkuar në Panama
të shihnim anijet si kalonin në të çarën artificiale
që zotat në tokë hapën të sillnin mallrat që ne donim
t’i fusim në gojë a në gramafonë
Luna po e humb fillin e kuq
dua në rrugë të ik’ turravrap
larg prej k’saj kitare të tmerrshme që më bën të ndjehem
se jam veç një llampadar në refleksionin
e piklave të mia të qelqta
që shumfishojnë çka ka kaluar
tejet syhapur si yll të llampuris
Luna, nuk dua të them që gjith’ kjo qe kot
ish’ ajo klasa që mësova si të rri
në karusel duke mbajtur nipin
por ësht’ e pamundur të jem optimist kur bie kjo kitarë
brenda melodisë ka diçka që dot s’e ndryshoj
dhe ky burri po këndon
gjithë k’to këngë për të shkuar atje
të them të drejtën u dorëzova dhe shkova
Dëgjoj motrën tek bërtet n’oborr
Luna do nxjerr kokën jashtë të shoh
në mundem të tremb ca korbë
të pasjellshëm ata jo se e kam problem
qenkan tre syresh
e po m’bëjnë të mendoj për ty për mua dhe tjetrin
Mbrëmja më e bukur e jetës sime ish
kur parkuam mbi at’ kodrën
e gjithë natën folëm
për gjëra që s’do t’i bënim kurrë
deri sa të bëheshim të ngrysur e indiferentë
si një pus në një fshat të shkatërruar
që ushtria anash i kalon…

©Kozi Nasi

English original version:

Luna My Captive

And seriously now the guitar is beating me up
It is shoving me into the narrow range of its cheerful melancholy
And all sorts of feelings I want to have I cannot
My feet start to move in exactly the same way
They did for so many years each time I entered
The tin shack where the dancing occurred
Again I see you Luna just as I did
When I was a boy once and everything
Made a large kind of sense we were being guarded
The new wave band with the exciting hair
Produced inside us the same faint scent
Of oranges that filled the patio in ancient holy Spain
We read about in our textbooks
We knew someday we would go
Together there and feel our song
In the narrow alleyways made sense
We would sing it and drink each other’s blood
Which would only make us grow stronger
Sometimes we talked about just going to Panama
To watch the ships move through the artificial scar
Overlords made in earth to bring the goods we loved
We put them in our mouths and on our record players
Luna I am losing the red thread
I want to rush back out into the street
Away from this terrible guitar that is making me feel
I’m just a chandelier in the reflections of my own
Glass droplets quantifying what has passed
Too enervated to keep toiling like a star
Luna I don’t mean to say it’s all been a loss
There was that class I took on how to ride
The carousel holding my nephew
But it’s impossible to be positive with this guitar playing
There is something inside the tune
I can’t alter and this man is singing
All these songs about going there
To be honest I just gave up and moved
I hear my sister yelling in the yard
Luna I’m going to bring my head outside
To see if I can scare some crows
They have bad manners not that I really care
There are three of them right now
Making me think of you and me and the other one
The best evening of my life was when we parked
Above that hill and talked all night
About the things we would never do
Until we grew dark and indifferent
As a well in a ruined village
The army passes by…

©Matthew Zapruder

Follow