Dy Vajza Më Parë
A s instrumentë elegantë. As të vdekur ringjallur si trumcakë dhomave n’agim. As dëshirë vetvrasëse, as vetvrasje për dëshirë. As një mijë ditë. As pakëz fat për të vetmin president që kam dashur. As vaskë e vakët tërshëre. As fanar për Natalinë rrugës nga shkolla për shtëpi në terrin e saj Alaskan. As sy. As shapka Viktoriane që sjellin baltën në moçal. As kocka Donneri të thyera a jo. As e qarë horizontale, a vertikalisht e qarë. As hedhje pas bishtalecash të zinj ndanë pianos me stol të zi. As Elgar, as Tallis, as dëshpërim post-industrialist. As puthje frënge fushës me manaferra t’egra dhe gjemba. As urnë me porosi. As kërcënim. Në tabelën e pëmbajtjes nuk kam vdekur akoma. ©Kozi Nasi English original...
Palloi
M uzikë për kur muzika ka mbaruar ësht’ poezia. S’ka muzikë në një poezi, veç kompozitori imagjinar tek frymon nën katraurën e thellë, format e atij alfabeti të lavdishëm elastik si bioluminishenca ngecur fund-detit. Diç ka aty, kur poezitë pretendojnë të këndojnë. Si palloi që pretendon se në gjerësinë e hapjes së pendëve të veta fund s’ka: yjet e largët të galaksive me syçkat e tyre shohin e shihen si një, ndarjet e para më në fund tek dëgjuesi mbërrijnë, që herët a vonë i kupton. ©Kozi Nasi English original version: The Peacock Music for when the music is over Is what a poem is. There’s no music In a poem, just the imaginary Composer breathing beneath the deep wreck, The curves of that glorious alphabet Resilient as...
Saudade
n ënkupton nostalgji, më kanë thënë, por edhe nostalgji për ç’ka kurrë s’qe. A s’ësht’ e njejta gjë? Në një kafene në Rio mizat gotës m’i bëjnë kurorë. Sa do të të kish’ pëlqyer kjo: kamarieri që djerse këmishën njollos. Fëmijë që hidhen në rroba të shkurt’ra a të shkurtra të gjata tek tërheqin lodra dhe peshqirë në plazh. Ne flasim, ose më saktë, unë flas, dhe përgjigjen tënde imagjinoj, me nxehtësinë që pamjen na mjegullon. Ja, prap dhimbja zbukuruar me interpretimin më mizor: gjith’ sa m’ka mbetur prej teje, është si të imagjinoj. ©Kozi Nasi English, original version: Saudade means nostalgia, I’m told, but also nostalgia for what never was. Isn’t it the same thing? At a café in Rio flies...
Himn Afërditës
( Ποικιλόθρον᾽ α᾽θανάτ᾽ Αφρόδιτα —Safo, Fragmenti 1) Ishe te lobi minuta më parë. E tmerrshme të të shihja prap. Ia ndjeva erën valës goditëse, ajrit të përzhitur. Ishe shumë seksuale për të qenë borgjeze, klithej nga xhungla majë Olimpit. Ishe dhunshëm e bukur. Mbrëmë çova sytë qiellit, dritat fikur tek më merrte gjumi. Ish’ hënë, hënë e plotë, a pothuaj. Ishe ti. Unë s’isha, por mund të kisha qenë një zot brenda të cilit jetoja. Vendosa të mos dal në skenë e për çfarë ish’ poema t’u tregoja. Qime pubisi q’i kanë hije një perëndeshe. Qime pubisi që i ka një perëndeshë. Ajo majë e vogël shigjete qimesh pubisi që zmadhon madhështinë e kofshëve të tua. Dukesh si fushë...
Vendbanim
M artesa nuk është as shtëpi as tendë para tyre është, dhe ca më keq: cak pylli cak shkretëtire shkallët e palyera nga pas, ku ulemi përjashta dhe hamë kokosha cak akullnaje në tërheqje ku me dhimbje dhe habi se si kaq gjatë mbijetuam të ndezim zjarr mësojmë ©Kozi Nasi English original version: Habitation Marriage is not a house or even a tent it is before that, and colder: the edge of the forest, the edge of the desert the unpainted stairs at the back where we squat outside, eating popcorn the edge of the receding glacier where painfully and with wonder at having survived even this far we are learning to make fire ©Margaret Atwood
Books
